Unbreakable 12 hour evolution
Unbreakable 12 hour evolution… Afgelopen weekend was het dan zover! Voor de aller eerste keer een 12HR Evolution van Unbreakble. Samen met een groepje leden van Defensiefit gingen wij deze uitdaging aan. En het was niet zomaar een uitdaging. In totaal waren wij met 30 deelnemers (niet alleen maar defensiefitters).
Voordat ik aan deze 12 uur begon, wist ik wel dat het een zware uitdaging zou worden. Maar hoe zwaar en wat wij allemaal moesten doen, dat kon ik niet bedenken. De enige informatie die wij hadden gekregen is waar we moesten zijn en hoe laat wij er moesten zijn. We moesten 2 paar schoenen mee nemen en 2 paar setjes kleding. Voor de rest wisten wij niet wat ons te wachten stond.
Ik ga ook niet in details vertellen wat wij gedaan hebben. Wat het zo leuk maakt deze nacht, is dat je totaal niet weet wat je gaat doen en waar je aan toe bent. Je levert ook al je belangrijke spullen in, inclusief je horloge dus je weet ook totaal niet op welk tijdstip je leeft. Totdat je de zon weer op ziet komen.
12 hour evolution – marsen en hardlopen door de duinen
Eenmaal aangekomen na een auto ritje van net iets meer als een uurtje, was ik wel heel benieuwd wat ons te wachten stond. De zenuwen begonnen nu wel een beetje te komen, maar gezonde spanning hoort erbij, ik had er vooral heel veel zin in.
Om 19:00 uur begonnen wij. Ik wist al dat we fysiek aan de bak moesten. En daar begonnen we dan ook mee. Door de duinen rennen vond ik super lekker. Zolang het op het gras oppervalk was ging alles goed, ik zat er voor mijn gevoel dan ook lekker in. Totdat wij aankwamen bij het zand, en dan vooral het losse zand. Ik en zand zijn geen goede vriendjes, wij zullen nooit een relatie krijgen. Wat had ik het zwaar met door het zand heen rennen.
Maar mijn hoofd gaf niet op. En die zei; huphup kleine laat al die mensen even zien hoe hoog jou doorzettingsvermogen is. vanaf nu wist ik, er was geen weg meer terug. De 12 uur waren begonnen en ik was heel benieuwd hoe de rest van de uren eruit zouden gaan zien.
Deze 12 uur stonden in het teken van een tipje van het sluier, hoe gaat het er bij de special forces er aan toe. Deze uren stonden in teken van moeheid, doorzettingsvermogen, omgaan met stress, en nog een hele hoop andere elementen.
Ik heb deze 12 uur als zwaar en vermoeiend ondervonden. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. De 30 deelnemers waren in 3 groepen verdeeld. En iedere groep had zijn eigen instructeur. Mijn groep had Kees. Ik kan niks anders zeggen dan dat ik respect heb voor iemand zoals Kees. Mensen zo kunnen motiveren als ze eigenlijk al in het rood staan.
Ik heb deze nacht verschillende emoties ondervonden. Vermoeidheid is daar 1 van, maar ook kou. “Kou is een emotie, en die kan je uitschakelen”. Dit hebben wij de hele nacht naar elkaar geroepen. Maar ik moet je wel even vertellen dat ik er in deze nacht nog niet achter ben gekomen waar dat knopje dan daadwerkelijk zit hahaha.
Deze nacht stond niet alleen in teken van fysiek uitgeput worden. Ook op theorie gebied heb ik een hoop geleerd. En op stress gebied heb ik een hoop geleerd. Het is namelijk nog best moeilijk om bepaalde informatie te moeten onthouden als je met iets anders bezig bent.
Wat mij ook bij is gebleven is de zin: “Willen is kunnen!!”. Als je iets wilt dan kan je het ook. Maar je moet wel positief blijven. En dat is soms nog best wel lastig. Ik ben een heel positief persoon maar ik heb deze nacht ook soms wel mijn positiviteit verloren. En dan bleef ik niet heel netjes, er zijn wel een paar woorden gevallen die niet heel netjes zijn. Sorry voor de instructeurs die op dat moment naar mij liepen, en mijn gezeur even aan moesten horen. Maar soms moet je het even kwijt.
Het was een zware nacht maar een onwijs leuke nacht. We zijn met 30 deelnemers gestart en met 30 deelnemers geëindigd. Wij hebben het allemaal gehaald. Iedereen heef top zijn rode punt gestaan en heeft het even moeilijk gehad, maar wij hebben elkaar geholpen en elkaar er doorheen gehaald. We mogen trots zijn dat we het allemaal behaald hebben!
Zonder de deelnemers was deze nacht er niet, maar ook mogen de instructeurs even in het zonnetje staan. Zij hebben een onwijs mooie leerzame nacht in elkaar gezet om ons een klein kijkje te geven hoe het eraan toe goed bij de special forces. En dat mag zeker niet vergeten worden. Deze nacht is ook mede mogelijk gemaakt door jullie! Met dank aan: Sander Aarts 
(organisator), Bart & Joost (mede organisatoren), Patrick & Kees & Jorn (groepsbegeleiders), Bob (trainingsacteur), Josje (gedragsdeskundige), Ric (proces kwaliteitsbewaker). Sommige heb ik iets meer gezien als de ander maar ze zijn allemaal even belangrijk!
Jullie hebben iets super moois neer gezet, en het is een onwijs mooie uitdaging en heel leerzaam. Ik zal het ook zeker iedereen aan raden om een keer te doen. Maar doe het niet ongetraind!
Oja voor de mensen die het moeilijk vinden om met regen naar buiten te gaan om te sporten ik heb iets geleerd deze nacht waar je altijd maar aan moet blijven denken:
“De meeste regen valt naast je op de grond”.
Mijn motto voor het leven is :
It’s hard to beat a person that never gives up!
Blijf positief en ga er met 100% voor dan kom je er wel!
Groetjes,
Daniëlle.
