Militaire opleiding: doe wat je moet doen

Hoe houd jij jezelf up and running?

Daar zijn we weer met een nieuwe Defensiefit aflevering! We zijn lekker bezig met de afleveringen reeks en zitten nog volop in de fase van de start van de opleiding tot aan het afronden van de opleiding. In deze aflevering wil ik het specifiek hebben over hoe jij jezelf up and running houdt in de militaire opleiding. 

Je hebt jezelf voorbereid, je bent gestart aan jouw opleiding om militair te worden en gaandeweg kan het zo zijn dat je wat uitgeput raakt, moe wordt, spierpijn krijgt of dat het gewoon even tegenzit. In dat hele proces van lichamelijke ongemakken moet het wel zo zijn dat je dit voortdurend overwint en weer doorgaat. Het is belangrijk om te beseffen dat je spierpijn krijgt van fysieke training en daarvan moet herstellen, zodat je daar sterker of beter van wordt. Dat lichaam wordt aangepast en gekneed naar zoals dat lichaam aan het eind van de opleiding behoort te zijn, zodat jij het militaire werk kunt uitvoeren. 

En de vraag is: hoe houd jij jezelf up and running? 

Daarnaast gaan we het hebben over hoe jij je mindset sterk houdt. Hoe zit je in de wedstrijd en hoe zorg je ervoor dat je in de wedstijd blijft? Lees snel verder! 

LAAT OMA THUIS

Je kunt een ander pas helpen als je eerst jezelf helpt. 

Dat is niet egoïstisch bedoeld, maar als je niet voor jezelf zorgt, dan kun je anderen niet helpen. Zeker in militaire opleidingen is dat heel belangrijk. In het begin heb je een groep van individuen zonder militaire achtergrond. Ze beginnen in feite als een vers blaadje aan de boom, om tot een grote eikenboom uit te groeien. 

In het begin wordt best veel gekeken naar hoe anderen de dingen doen die gevraagd worden. Het is dan heel makkelijk om te oordelen over het gedrag van de ander, maar dit is eigenlijk niet de bedoeling. In dat geval moet je echt leren om dat stapje naar voren te doen en te zeggen van hé, hoe kunnen we dit samen oplossen? Zullen we eerst een plannetje maken met elkaar? Dan zie je uiteindelijk dat die individuen samensmelten tot een echt team dat goed op elkaar is ingespeeld.

Mensen hebben bepaalde succesverhalen opgedaan met de manier waarop ze dingen aanpakken. Voor de één is dat fysiek met dingen bezig zijn en voor de ander is dit vooraf een plan maken. Misschien heeft dit voor hen altijd heel goed gewerkt, dan is het mooi dat je daar met elkaar een middenweg in kunt vinden. Het gaat hierbij niet om oordelen. 

Wij zeiden wel eens: “laat oma thuis”.

De o is van oordelen, de m is van mening en de a is van adviezen geven. Dus, laat 'oma' thuis en ga echt voor die feedback: ik zie jou dit doen, ik hoor jou dit zeggen, dat heeft dit resultaat. Ik zeg ook wel eens: experimenteer en leer. 

Als je het niet probeert dan weet je niet of het werkt en daar gaat het juist om; dus probeer, leer en sta open voor al die nieuwe manieren van werken en laat 'oma' thuis. Als je jezelf hier bewust van bent is dat al een hele mooie stap vooruit.

Wat ik hierbij ook altijd zeg is, oké, als jij denkt: dit is een probleem of dit is lastig… kijk dan eerst naar jezelf! Hoe ben ik in deze uitdaging een probleem? Ik doe nu niks, dus hoe kan ik mezelf nuttig maken? Kan ik iemand helpen? Dus is er een probleem, kijk dan eerst naar jezelf. Soms heb je opgedrongen collega’s, die heb je niet voor het kiezen en daar moet je gewoon het beste van maken. 

Met sommige mensen kun je het goed vinden, met andere misschien minder, maar dat kan en dat is ook goed. Die diversiteit in teams zorgt ervoor dat er altijd wel een andere kijk op zaken is en dat er allerlei nieuwe manieren vrijkomen om creatief naar oplossingen te zoeken. Waar het uiteindelijk om gaat, is dat iedereen de basis skills krijgt aangeleerd, zodat je een bepaalde manier van handelen hebt om militaire operaties uit te voeren, zodat je precies van elkaar weet wie wat doet en wanneer.

In mijn eerste opleiding was de manier om daarmee om te gaan niet per se: jij moet dit doen, maar is het meer de vraag: wil jij het zo doen? Neem de mensen mee en ga ze niet per se dingen opleggen. Dan ga je die mensen echt meekrijgen. Als je het gevoel hebt dat je echt weet waar je mee bezig bent en hier voortvarend mee aan de slag wilt gaan, neem dan de mensen mee! Het zijn je kameraden en niet de vijand. Denk voor jezelf eens na over hoe dit verhaal voor jou klinkt? Is dit herkenbaar? Als je dit ooit meegemaakt hebt, laat het vooral weten in de reacties. 

GUMMY NEKKEN EN KANTINE CUPS

In het begin wordt je gevraagd om alles te geven, maar let op dat je jezelf niet gaat uitwonen. Als jij voortdurend de volle 100% geeft, wat ook gevraagd wordt, moet je ook een plan hebben van hoe je jezelf gaat onderhouden. Zorg goed voor jezelf ondanks dat je vermoeid bent, blijf eten en drinken en ga bijvoorbeeld heet douchen om je spieren te kalmeren. 

Als je opstaat en jezelf echt verrot voelt, gaat 10 minuten langer op je bed liggen je echt niet helpen. Voor mij was dit een kwestie van routine. Ik dacht aan positieve affirmaties: welkom bij een brand new day, een nieuwe dag met nieuwe kansen, let’s go! Dan gooide ik de deken van me af zodat de koude lucht me al wat wakker maakte en ik niet meer terug in slaap zou vallen. Daarna ging ik rechtop in mijn bed zitten en sloeg ik de deken volledig van me af. Vervolgens dacht ik: wat is het eerste dat ik ga doen? 

In dit geval koos ik ervoor om ‘s ochtends meteen warm te douchen. Dat voelde echt als een overwinning: wat er ook gebeurt vandaag, ik heb al warm gedoucht. Nou, vervolgens was het wassen, knippen, scheren, dus even voor de wasbak staan, kleren aan en dan meteen naar de kantine om te eten. 

Ondanks dat je vermoeid bent… skip nooit het eten. Vaak als mensen spierpijn hebben, vinden ze het teveel moeite om ook nog naar de kantine te lopen, terwijl je die energie uit voeding juist nodig hebt om in de running te blijven. Heb je een beetje tijd tussendoor? Maak dan iets schoon of ruim je zooi op. Heb je iets nieuws aangeleerd? Ga het dan tussendoor even oefenen. Op die manier blijf je stappen maken op de power curve, zoals ik dat noem. 

Zorg er ook voor dat je niet mentaal achterop raakt omdat je de lesstof bijvoorbeeld niet meer tot je door laat dringen. Wij noemden dit in onze tijd ‘gummy nekken’, van die mensen die hun nek alle kanten op draaien, half in slaap vielen en zich niet op de les focusten. Je zag hun ogen alle kanten opdraaien, soms waren ze zelfs geheel in slaap gevallen! 

Uiteindelijk moet je toch de lesstof leren en door dit gedrag ga je dus achterlopen op de rest. Ik weet nog goed dat ik zelf in mijn eerste militaire opleiding zat en dat er elke week iemand wel iets verloren was tijdens de veldweek op bivak, dit kan iedereen overkomen, ook mij in het begin! Het opleidingskader ging vervolgens als een soort bezem door het terrein en vond alle spullen die iedereen kwijt was; je kon dat dan terugkrijgen uiteraard, maar wel na het betalen met wat spierversterkende oefeningen... :). 

Je hoeft geen militair te zijn om er één te worden, maar als je eenmaal militair bent moet je wel door het oefenterrein kunnen lopen zonder al je spullen onderweg te verliezen. Laat het even weten als jij ook zoiets meegemaakt hebt, ik ben benieuwd!

Achteraf is het hilarisch, maar op dat moment is het natuurlijk om te janken als je jouw spullen kwijtraakt. Ik heb hier een aantal anekdotes bij: 

Op een gegeven moment had ik een buddy die alles met elastieken koorden aan zijn riem bewaarde, zodat het nooit kwijt kon raken. Op een gegeven moment zat dit helemaal door elkaar heen, en kon hij eigenlijk helemaal niets meer ervan gebruiken. Uit frustratie sneed hij in één keer al die lijntjes door en flikkerde zijn spullen zo in zijn rugzak: als ik iets nodig heb pak ik het wel uit mijn rugzak. Natuurlijk is het handig om alles aan koordjes te bewaren, maar je moet wel zorgen dat je er nog mee kan werken en dat je niet één of andere octopus aan het worden bent! 

Een ander voorbeeld is ook van toen ik nog in opleiding zat. Als je iets verliest, kom je terug op de kazerne, waar de inspectie wordt gehouden. Soms kom je erachter dat je iets mist. Bij ons was het zo dat je dan een 'weekend opdracht' meekreeg om hetgeen wat je verloren was, 4x zo groot na te maken. Nou, dat is echt hilarisch. Ik heb mensen dingen zien verliezen waarvan ik dacht: oeh,...dat had ik liever niet verloren. 

Ik heb eens meegemaakt dat iemand een Jotron had verloren, dat is een soort flashlight die een noodsignaal kan geven. Die moest dat ding dus in viervoud namaken. Na een paar weken kwam hij terug met één of ander apparaat wat bijna net zo groot was als een mens. Nou, waanzinnig mooi gemaakt met als seintje: verlies gewoon niet je spullen, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat we dit soort dingen aan het maken zijn.

Een ander verhaal gaat over de standaard militaire kantine cup (militaire drinkbeker van aluminium), daar zijn ook van die grappige ansichtkaartjes van: 

“how about a nice cup of shut the fuck up”.

Iemand had die verloren, dus uiteindelijk stond er achterin dat leslokaal een enorme kantine cup, waar je zelfs in kon gaan staan. Deze werd gevuld met water. Als jij tijdens de les in slaap dreigde te vallen, dan werd je dus in die kantine cup gezet. Je stapte in die cup en alles werd nat, vervolgens was je wel wakker. 

We hebben zelfs weleens meegemaakt dat we gewoon met zijn allen vast in die bak gingen staan omdat we zo moe waren. Dat dus even als anekdote van hoe je jezelf up and running houdt en hoe je niet achterop die powercurve raakt. 

ZORG VOOR INTRINSIEKE MOTIVATIE

Je zit middenin de opleiding. Je wil het halen, je bent druk bezig met de opdrachten en dan heb je natuurlijk anderen om jou heen die daar ook mee bezig zijn. Het hoeft niet zo te zijn dat iedereen op exact dezelfde manier in de opleiding zit als jij. Dat is altijd interessant om te beseffen.

 Probeer ook eens naar jouw omgeving te kijken: kunnen je buddy’s aanhaken? Kan je ze meenemen? Het gaat erom dat je een team wordt. Neem vooral ook de anderen daarin mee en blijf daar besef bij hebben. Toen ik de vervolgopleiding als Commando ging doen had ik al een beetje voorkennis, omdat ik al militair was opgeleid als marinier. 

Ik had de mariniers opleiding al gedaan, dus voor mij waren de instructies standaard, ik wist precies hoe ik moest handelen. Sommige mensen gaan nog niet zo hard tijdens opdrachten die je onder tijdsdruk moet uitvoeren, maar deze mensen moet je ook meenemen in het team. Je kunt niet ergens aankomen en erachter komen dat een teamlid ontbreekt omdat je te hard hebt doorgelopen. 

Een andere belangrijke tip is om niet teveel op je buddy’s te leunen. Wat nou als die buddy uitvalt? En ja, stel je buddy valt uit, stopt voor jou de opleiding dan ook omdat je altijd op hem of haar leunde? 

Zorg dus niet alleen voor eigen intrinsieke motivatie, maar zorg er ook voor dat iedereen in jouw team meekomt in het proces. Uiteindelijk maak je vrienden voor het leven. Geniet daarvan en maak er samen het beste van. Dus, bij deze heb je wat mooie aandachtspunten. Ik hoop dat je weer veel aan deze aflevering hebt gehad. Ik zie je graag weer bij de volgende aflevering!

Klik hier voor aflevering 15 van de Defensiefit Podcast >>

Gr, Djack