Helshooter – Het Echte Leven (HEL) Shooter

Op 5 maart hebben we met een groep Defensiefitters een Speciale Missie uitgevoerd bij H.E.L. Shooter.

Hieronder lees je over dit avontuur; supergaaf was het!!

Eindelijk was het dan weer zover met Defensiefit op missie… En niet zomaar een missie!

We moesten terroristen uitschakelen! Er waren aanwijzingen gevonden dat ze aanslagen gingen plegen ergens in Nederland. Het decor van jawel 3000m2, was de plek waar deze terroristen zich verscholen. Onze missie was Max uitschakelen, Max was het hoofd van deze boevenbende….

Maar eerst bij het begin beginnen, toen we allemaal aan waren gekomen in Woerden nam Djack het woord en vertelde waarom hij met Defensiefit was begonnen. Ook heeft een kijkje in zijn verleden als special forces gegeven, waarbij hij heeft samengewerkt met Marc. Marc is de oprichter van H.E.L. Shooter. Daarna kwam Marc aan het woord, ook vertelde hij wat hij voor dingen had mee gemaakt en waarom hij met H.E.L. Shooter was begonnen. Alleen al van deze verhalen kregen we er super veel zin in.

Daarna werd de Defensiefit groep in tweeën gedeeld, 7 personen per team. Terwijl het eerste team al begon, kregen wij alvast veiligheidsinstructies. Hier werd onder andere verteld wat het codewoord was, mocht je masker los geraken of als er andere dingen gebeurden en de missie zou moeten worden stil gelegd. De spanning werd al goed opgebouwd, het fenomeen freeze kwam vaak voorbij. Waarbij er verhalen voorbij kwamen van mensen die midden in de deuropening bij een inval in de freeze toestand kwamen en dus helemaal niets meer konden en dus overhoop geschoten werden. Nou de zenuwen begonnen toen wel erg te komen, zag mezelf daar al helemaal staan… ‘Mevrouwtje Freeze’…

Uiteindelijk mochten wij ook naar beneden, we kregen een trui aan, een bivak muts, een masker en handschoenen. Wat volgde was een briefing. We kregen informatie over de missie, dat houdt in dat we informatie kregen over de terroristen, over het gebouw, waar we op moesten letten, dat er ook gijzelaars aanwezig konden zijn, wie we moesten zoeken en nog meer informatie, wat op den duur een beetje langs mij heen ging. Later kregen we de airsoft wapens in handen, met nog net geen trillende handen pakte ik mijn M4 replica aan. Super vet! Er ging van alles door mijn hoofd, ik probeerde een voorstelling te maken, wat we daar tegen zouden kunnen komen, allerlei scenario’s gingen door mijn hoofd. Toen kregen we het sein dat de missie kon beginnen. Daar stonden we dan met 7 man sterk. We bespraken nog wat tactieken, en daarna ging de deur open…

Een spervuur van kogels vlogen ons om de oren, terwijl ik van tevoren met mevrouwtje freeze in mijn hoofd zat, voelde ik een enorme adrenalinekick opkomen… Kill those basterds!! Natuurlijk vuurden we terug en  een voor een betraden we het donkere gebouw, waar de terroristen zich her en der hadden gegroepeerd. Spanning 2.0. kan ik je wel zeggen. Nadat de eerste terrorist was uitgeschakeld vlogen we gelijk naar de eerste kamer, wat een toilet was. Vanuit een andere kamer werd er op ons geschoten. Tsja daar stonden we dan met zijn alle in de toilet. Na wat overleg, oké meer geschreeuw naar elkaar, en het in positie brengen van de schutter is het ons gelukt onze tweede terrorist te “doden” (Neee natuurlijk niet echt). Terwijl anderen de wacht hielden,  onderzochten wij de ruimte op bruikbare dingen die we nodig hadden kunnen hebben tijdens de verdere missie. De eerste waren in ieder geval uitgeschakeld, nog way more to go…

Toen ging de tweede deur open, van meerdere kanten vlogen kogels richting onze ruimte. We zagen een balie, links daarvan een kamer, waar om de hoek een schutter zat en rechts daarvan een trap waar ook kogels vandaan kwamen. Soms was ik de oriëntatie een beetje kwijt, omdat er zoveel tegelijk gebeurde. Terwijl ik samen met twee anderen de schutter in het kamertje probeerde uit te schakelen, was de rest bezig de andere neer te schieten. Mijn eerste “verwonding” had ik te pakken, pats zo op de duim, dat deed verdomme zeer man hahaha… Nadat ze waren uitgeschakeld zijn we gelijk op onderzoek uit gegaan. De ruimte, de bureau en de “dode” terrorist werden onderzocht op aanwijzingen, terwijl drie anderen van het team op de uitkijk stonden…

De eerste sectie was clear, op naar boven, waar de 3^de verassing al op ons stond te wachten, van boven werd er op ons geschoten, dan sta je daar op de trap met 7 man. Deze was niet kapot te krijgen, maar uiteindelijk toch ook uitgeschakeld. Terwijl we een deur openden stond er iemand met een witte doktersjas en een van ons begon fanatiek te schieten hahaha.. STOP STOP STOP hij heeft geen wapen!!! Terwijl we gelijk de ruimte begonnen te onderzoeken, waren we een beetje vergeten dat we hem wel moesten vastbinden. Gelukkig kwamen we daar niet in een al te lange tijd achter en kon hij niet wegkomen.

Terwijl een paar hem gingen ondervragen, onderzocht de rest de ruimte. Het is gek hoe zeer je op gaat in zo’n moment. Als ik thuis iets kwijt ben, kijk ik er vaak 100 keer overheen of blijk ik het gewoon in mijn hand te hebben, maar daar merkte ik echt alles op. Zelfs een stickertje met een barcode onder op een bloempot kon op dat moment een portie van mijn aandacht krijgen. Het hele lab stond vol met spullen en door een fikse ondervraging kregen we informatie los gepeuterd, in een andere ruimte hing een kaart waar ze mogelijk aanslagen zouden plegen. Door daar een puzzel op te lossen, kregen we een sleutel. De volgende deur diende zich al aan, en jawel ze besparen daar niet op de kogeltjes hoor! Man man man even rustig op adem komen was er vandaag niet bij.

De terroristen die daar waren hebben we ook uitgeschakeld. Toen we de ruimte onderzochten deed ik een kast open en gelijk weer dicht… Ik zag rook, veel rook, heul veul rook en tralies… Ik dacht terug aan de briefing waarin verteld werd dat ze zenuwgas maakte in dit pand. Terwijl ik hem snel dicht deed, ging dit als eerste door mijn hoofd evenals de gedachte dat er wel eens een terrorist zou kunnen zitten. Op dat moment riep ik iedereen en er werd overlegd. We kregen groen licht van de begeleider van de missie, die tevens contact had door een portofoon met de sluipschutters die buiten het gebouw alles in de gaten hielden, dat het geen gas was. Met de gevonden sleutel openden we het hek, waarmee we in de kamer kwamen, waar “lijken” lagen. We hadden de instructie gekregen dat we moesten kijken of er iemand nog leefde en jawel hoor in een met een slot afgesloten soort van grote hondenren, lag een slachtoffer die we moesten bevrijden en waar we informatie uit moesten krijgen. Lekker ben je blij dat je bevrijdt bent, gaan er een stel malloten naar je staan roepen. Maar onze Shannon bleef rustig en kreeg informatie los. Max degene die we moesten hebben zou een koffer bij zich hebben met een bom, als we hem zagen zouden we 2 minuten hebben, omdat hij de timer van de bom dan aan zou zetten. Terwijl zij bezig waren met het ondervragen, onderzocht ik de ruimte op verdere aanwijzingen en bruikbare spullen.

Ik moet zeggen dat ik de hele volgorde kwijt ben, want ergens tussen het schieten door, heb ik nog een soort van rebus ergens gevonden, wat ook werd meegenomen. Eén iemand van het team bewaarde alles wat we gevonden hadden, wat erg slim was. Uiteindelijk ging alles zoooo verschrikkelijk snel, in eens stonden we in een kamer met die koffer waar het meisje het over had. Max zou zijn weggerend, die ik niet heb gezien hahaha… Je zag dat de koffer aan het knipperen was, we hadden dus nog minder dan die 2 minuten, en nu was het onze taak om hem met de aanwijzingen die we gevonden hadden te ontmantelen. Helaas is het ons niet gelukt, geloof ik haha, omdat de ruimte ineens vol stond met rook. Maar goed onze Maxie was ervandoor en die mocht het pand niet verlaten, dus er kwam een klopjacht op deze beste man.

Toen we in een gang kwamen had een terrorist de vrouw die wij gered hadden een pistool op haar hoofd gezet en riep dat wij weg moesten gaan. Terwijl een van ons hem probeerde te kalmeren en langzaam dichterbij probeerde te komen. Vloog er ineens vanaf een andere hoek een kogel naast me tegen de muur, er zat er blijkbaar nog eentje. Terwijl we her en der nog wat terroristen uitschakelden, en ook de terrorist die de vrouw had gegijzeld, waren we met zijn alle op zoek naar Max, maar Max was nergens meer te vinden… Damnnnn zou die dan toch nog ontsnapt wezen?

Neee we hadden hem allang al “gedood”, maar iemand was vergeten dat te zeggen HAHAHAHA

Dit was voor mij echt een leerzame dag, aangezien ik sporadisch een keer een spel op een spelcomputer speel, wat ik na deze ervaring zeker weer ga oppakken, wist ik niet wat ik ervan kon verwachten. Terwijl ik in het begin een beetje bang werd om in een freeze toestand te komen, is dat niet gebeurd, waar ik best wel een beetje trots op ben. De adrenaline overheerste gelukkig de angst, en daardoor begon ik het ook steeds vetter te vinden. Elke keer nadat een ruimte veilig was, kreeg ik van de spanning die was opgebouwd een lachbui. Natuurlijk kreeg mijn optreden geen schoonheidsprijs, in het echt zou mijn duim eraf liggen en mijn bovenbeen aan gruzelementen geschoten zijn, maar hey dit was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte. Waar ik vooral achter gekomen ben is dat ik niet degene ben die voorop ga, die de deur open trapt of zoiets, ik ben eerder iemand die als 3^de gaat, die anderen observeert en iemand die de hele ruimte in me opneemt en onderzoekt.

Dankjewel H.E.L. Shooter voor deze unieke ervaring, want uniek is het zeker, ook bedankt voor de goede zorgen en goede begeleiding. De volgende keer met het nieuwe format ben ik zeker weer van de partij en ik verwacht zomaar de anderen ook die er vandaag bij waren!

Are you tough enough for H.E.L. Shooter Part II? Yes I Am!!

Oké doeeeeeehoeeeei!

Gr, Samatha :)!