Trainen voor defensie cluster eisen
Vooruitgang killer: De ‘meer is beter’ mythe
Cluster 3 defensie sporttest
Fietstest Defensiekeuring
Cluster 2 defensie eisen
Begrippenlijst
Fietstest Defensiekeuring
De fietstest maakte tot 01 januari 2018 deel uit van de militaire keuring (nu niet meer dus!). Daarna is het keuringscentrum overgestapt naar een andere set aan testen, met als grootste veranderingen dat iedereen (mannen en vrouwen) moeten hardlopen, marsen en een til- en draagtest moeten doen.
De fietstest was tijdens de fysieke keuring een lastig onderdeel. Sommigen trainen er hard voor en halen de test net. Anderen trainen er niet voor en halen hem makkelijk. Maar het meest vervelend is het als je de test niet haalt. Dan baal je enorm natuurlijk.
Het komt erop neer dat je moet beschikken over voldoende anaeroob vermogen om de fietstest te halen. Voor degenen die er even uit zijn geweest, zal ik even kort herhalen wat het verschil ook al weer is tussen aëroob en anaeroob.
In het kort en eenvoudig gezegd: de betekenis van "aeroob" is zuurstof, en "anaeroob" betekent zonder zuurstof. Als we het hebben over aëroob trainen, dan gebruiken de spieren zuurstof om de brandstof helemaal op te branden. Bij anaerobe training gebruiken de spieren geen zuurstof en hierbij kan ‘afval’ ontstaan. Dit 'afval' is het zogenoemde melkzuur.
Je spieren kunnen 4 soorten brandstof aanspreken tijdens trainingen: creatinefosfaten (CP’s), koolhydraten, vetten en eiwitten. De mate van inspanning bepaalt of één of meer van deze brandstoffen worden aangesproken. In eenvoud komt het erop neer dat de brandstoffen in de spieren worden verbrand om energie vrij te maken, zodat je je fysieke prestatie kunt leveren.
Waarom het lichaam niet altijd standaard of aërobe of anaerobe verbranding gebruikt? Dit ligt aan de fysieke prestatie die je wilt leveren. Bij aërobe verbranding heeft je lichaam voldoende tijd om zuurstof vanuit je longen naar je spieren te vervoeren. Bij anaerobe verbranding vraag je aan je lichaam om heel snel energie te leveren om te bewegen en dan is er niet voldoende tijd om zuurstof naar je spieren te vervoeren. Je bouwt dan zuurstofschuld op.
De voorbeelden zijn als volgt:
Verbranding 1: Creatinefosfaten.
Bij een intensieve inspanning van 10 tot 15 seconden (bijvoorbeeld een sprintje trekken) gebruiken je spieren voornamelijk creatinefosfaten. Deze inspanning valt onder je anaerobe systeem, want je vraag ineens een heftige fysieke inspanning van je spieren. Bij deze verbranding wordt geen zuurstof gebruikt. Gemiddeld gezien zijn na 15 seconden je creatinefosfaten in je spieren op en hebben de spieren een andere brandstof nodig.
Verbranding 2: Koolhydraten.
Bij een intensieve inspanning langer dan 15 seconden gebruiken je spieren voor het grootste gedeelte koolhydraten. De koolhydraten verbranden niet volledig, omdat er geen zuurstof wordt gebruikt in het verbrandingsproces. In dit proces komt melkzuur vrij.
Verbranding 3: Vetten.
Bij een langdurige rustige inspanning (bijvoorbeeld een rustige duurloop) gebruiken je spieren voornamelijk vetten voor de verbranding. Je spieren ontvangen voldoende zuurstof en komt er geen melkzuur vrij. Het is mogelijk dat je spieren tijdens deze inspanning ook koolhydraten verbranden, maar dan worden de koolhydraten wel volledig verbrand en komt er dus geen melkzuur vrij.
Verbranding 4: Eiwitten.
Bij een zeer intensieve of zeer langdurige inspanning beschikt je lichaam op een zeker moment niet meer over creatinefosfaten of koolhydraten. Als je je spieren intensief blijft belasten, dan zullen je spieren eiwitten gaan verbranden. Eenvoudig gezegd is dit niet best voor je spieren, want deze zijn opgebouwd uit eiwitten en worden dan dus afgebroken.
Vanuit mijn eigen ervaringen van vroeger, toen ik nog teveel en verkeerd trainde ;( , rook mijn T-shirtje na het trainen naar een soort ammoniak-lucht. Als je dat ruikt, dan heb je te hard getraind... Oftewel, je hebt dan je spieren te intensief belast en bent eiwitten gaan verbranden. Door gestaag je trainingen uit te breiden, en een goede afwisseling te hanteren, kun je het verbranden van eiwitten voorkomen. Als je lid bent van Defensiefit zal je dit niet overkomen, omdat we wekelijks kijken hoe je trainingen gaan, en waar er nog ruimte is voor verbetering.
De fietstest was tijdens de fysieke keuring een lastig onderdeel. Sommigen trainen er hard voor en halen de test net. Anderen trainen er niet voor en halen hem makkelijk. Maar het meest vervelend is het als je de test niet haalt. Dan baal je enorm natuurlijk.
Het komt erop neer dat je moet beschikken over voldoende anaeroob vermogen om de fietstest te halen. Voor degenen die er even uit zijn geweest, zal ik even kort herhalen wat het verschil ook al weer is tussen aëroob en anaeroob.
In het kort en eenvoudig gezegd: de betekenis van "aeroob" is zuurstof, en "anaeroob" betekent zonder zuurstof. Als we het hebben over aëroob trainen, dan gebruiken de spieren zuurstof om de brandstof helemaal op te branden. Bij anaerobe training gebruiken de spieren geen zuurstof en hierbij kan ‘afval’ ontstaan. Dit 'afval' is het zogenoemde melkzuur.
Je spieren kunnen 4 soorten brandstof aanspreken tijdens trainingen: creatinefosfaten (CP’s), koolhydraten, vetten en eiwitten. De mate van inspanning bepaalt of één of meer van deze brandstoffen worden aangesproken. In eenvoud komt het erop neer dat de brandstoffen in de spieren worden verbrand om energie vrij te maken, zodat je je fysieke prestatie kunt leveren.
Waarom het lichaam niet altijd standaard of aërobe of anaerobe verbranding gebruikt? Dit ligt aan de fysieke prestatie die je wilt leveren. Bij aërobe verbranding heeft je lichaam voldoende tijd om zuurstof vanuit je longen naar je spieren te vervoeren. Bij anaerobe verbranding vraag je aan je lichaam om heel snel energie te leveren om te bewegen en dan is er niet voldoende tijd om zuurstof naar je spieren te vervoeren. Je bouwt dan zuurstofschuld op.
De voorbeelden zijn als volgt:
Verbranding 1: Creatinefosfaten.
Bij een intensieve inspanning van 10 tot 15 seconden (bijvoorbeeld een sprintje trekken) gebruiken je spieren voornamelijk creatinefosfaten. Deze inspanning valt onder je anaerobe systeem, want je vraag ineens een heftige fysieke inspanning van je spieren. Bij deze verbranding wordt geen zuurstof gebruikt. Gemiddeld gezien zijn na 15 seconden je creatinefosfaten in je spieren op en hebben de spieren een andere brandstof nodig.
Verbranding 2: Koolhydraten.
Bij een intensieve inspanning langer dan 15 seconden gebruiken je spieren voor het grootste gedeelte koolhydraten. De koolhydraten verbranden niet volledig, omdat er geen zuurstof wordt gebruikt in het verbrandingsproces. In dit proces komt melkzuur vrij.
Verbranding 3: Vetten.
Bij een langdurige rustige inspanning (bijvoorbeeld een rustige duurloop) gebruiken je spieren voornamelijk vetten voor de verbranding. Je spieren ontvangen voldoende zuurstof en komt er geen melkzuur vrij. Het is mogelijk dat je spieren tijdens deze inspanning ook koolhydraten verbranden, maar dan worden de koolhydraten wel volledig verbrand en komt er dus geen melkzuur vrij.
Verbranding 4: Eiwitten.
Bij een zeer intensieve of zeer langdurige inspanning beschikt je lichaam op een zeker moment niet meer over creatinefosfaten of koolhydraten. Als je je spieren intensief blijft belasten, dan zullen je spieren eiwitten gaan verbranden. Eenvoudig gezegd is dit niet best voor je spieren, want deze zijn opgebouwd uit eiwitten en worden dan dus afgebroken.
Vanuit mijn eigen ervaringen van vroeger, toen ik nog teveel en verkeerd trainde ;( , rook mijn T-shirtje na het trainen naar een soort ammoniak-lucht. Als je dat ruikt, dan heb je te hard getraind... Oftewel, je hebt dan je spieren te intensief belast en bent eiwitten gaan verbranden. Door gestaag je trainingen uit te breiden, en een goede afwisseling te hanteren, kun je het verbranden van eiwitten voorkomen. Als je lid bent van Defensiefit zal je dit niet overkomen, omdat we wekelijks kijken hoe je trainingen gaan, en waar er nog ruimte is voor verbetering.
Roy
op 20 Oct 2020Djack Littel
op 21 Jun 2021