Jouw militaire lichaam na de opleiding
Welkom! Daar zijn we weer met een nieuwe Defensiefit Podcast aflevering. Dit keer gaan we in op: ‘rammen met die kast!’. Hoe is het met jouw militaire lichaam na de opleiding? Veel mensen vergeten vaak dat jouw lichaam tijdens de opleiding flink wordt gestretcht in je mentale en fysieke mogelijkheden: je doet dingen die je misschien nooit voor ogen had.
Ik zeg altijd: je hoeft geen militair te zijn om er één te worden, omdat je tijdens zo’n opleiding een transformatie doormaakt. De opleiding eindigt vaak met een zware eindoefening. Aan het eind van die oefening kom je binnen en begint het publiek te juichen, want je bent geslaagd. Ik heb best vaak zien gebeuren dat die eindoefening voor veel mensen toch een klein beetje over de top was en dat mensen daar even flink van moesten herstellen. Dat is niet onoverkomelijk.
Blaren of schuurplekken genezen wel weer, maar het kan ook zo zijn dat je tijdens die eindproef een onplezierige blessure hebt opgelopen waar je echt van moet herstellen. Hoe ga je daar dan mee om en hoe herstel je zo snel mogelijk?
Hoe train je met een doel?
Daar ga ik het in deze aflevering over hebben!
ZORG DAT JE INZETBAAR WORDT OF BLIJFT
Stel dat je tijdens de eindproef wat blijvende schade hebt opgelopen, wat natuurlijk niet de bedoeling is, maar ja, het kan gebeuren, en bij de nieuwe eenheid geplaatst wordt, en dan niet direct aan alles kunt meedoen. Dat is natuurlijk super zuur en zeker niet de bedoeling. Je moet op dat moment even schakelen en de focus verschuiven naar zorgen dat je weer 100% inzetbaar wordt.
Hoe graag je ook wil meedoen, blijf wel verstandig. Als je de blessure verergert, kan het zo zijn dat je op een gegeven moment gewoon uitgeschakeld bent en nog langer moet revalideren. Het is de bedoeling dat je alles geeft om de opleiding af te ronden, maar besef wel dat je daarna een periode van herstel moet inlassen, zodat je weer 100% inzetbaar bent.
Toen ik klaar was met de Mountain Leader opleiding en terugkwam als pelotonscommandant was ik topfit, maar had best wel last van mijn rechterknie. Dat was een beetje slijtage van het lopen met een zware rugzak. Ik wilde zó graag meedoen met die eenheid, misschien ook wel om te laten zien hoe fit ik was en wat ik allemaal had geleerd, maar ik besefte wel goed dat ik moest doseren.
Je hoeft niet iedere dag een PR (persoonlijk record) neer te zetten, het gaat erom dat je gewoon blijft trainen. Je moet jezelf onderhouden zodat je weer inzetbaar wordt. Ik gaf dit ook direct bij mijn eenheid aan en daar was ook veel begrip voor. Je hebt natuurlijk ook net die extreme opleiding afgerond.
Een contrast met dit verhaal is dat mensen zonder blessures, volledig belastbaar en super fit bij hun eenheid beginnen. Ze willen tijdens de ingeplande sportactiviteiten laten zien wat ze waard zijn. Het verschil is dat je niet elke dag op standje maximaal jouw PR’s moet verbeteren. Ten eerste zijn de mensen die bij de eenheid zitten al gepokt en gemazeld.
Sommige kaderleden zitten bijvoorbeeld al vijf tot tien jaar in dienst, veel langer dan jij. Zij zitten er niet om elke dag hun PR’s te verbeteren. Het gaat erom dat je gezamenlijk traint en aan het vertrouwen bouwt dat je op elkaar kunt vertrouwen. Leer elkaar kennen: wie is fysiek tot wat in staat? Hoe presteren wij als groep wanneer wij onder druk gezet worden? Wie worden dan de zwakste schakels? Dit heeft niks met fouten te maken, maar zorgt ervoor dat je weet waar ieders kwaliteiten liggen. Dat is heel interessant.
TRAIN MET EEN DOEL
Toen ik wat verder in mijn carrière kwam, kwamen er jonge gasten vers uit de opleiding bij de eenheid. Het standaard rondje hardlopen was bijvoorbeeld maandagochtend, de opstart van de week, hartslag hoog, 10 km hardlopen. Die jonge gasten begonnen meteen met keihard hardlopen. Dat hou je natuurlijk geen weken vol. Iedereen zag dat het geen trainingswaarde opleverde en dat we dit anders in moesten richten. Veel mensen vinden het gewoon lekker om dat weekend eruit te lopen.
Hoe kunnen we daar beter mee omgaan? Nou, we kunnen bijvoorbeeld een keertje met een hartslagband lopen of juist op een atletiekbaan een bepaalde techniek training doen, maar we gaan niet iedere maandagochtend 10 km “dom” hardlopen, omdat je daar op den duur gewoon problemen mee kunt krijgen. Als je een trainingsschema hebt wat daarop aansluit zodat je iedere week sneller wordt, dan ben je mooi bezig. Maar als je gewoon standje max gaat hardlopen, moet je echt gaan nadenken over hoe je dit kunt aanpassen.
Een ander voorbeeld was de militaire zelfverdediging, die we standaard met de groep deden. Daar kregen we een nieuweling bij. Die was natuurlijk alleen maar getraind om continu maximaal te leveren.
Bij zo’n zelfverdediging les kwam hij binnen met het idee: ik wil gewoon iedereen doodslaan om te laten zien hoe sterk ik ben.
Onze taak was dus om hem te leren dat het gaat om rustig trainen en leren zien wat de tegenstander doet. Niet blind alleen maar iedereen willen doodslaan, want dat is niet de bedoeling, hè?
Natuurlijk is dit even gechargeerd, maar ik zag wel dat mensen met zo’n mindset in een bepaalde flow terecht komen en dan in zo’n zelfverdediging training helemaal hyped zo’n gevecht instappen en gewoon iedereen neer willen slaan. Dan is het mooi als je mentaal kunt schakelen naar wat de omgeving vraagt en inziet dat de omgeving jou nodig heeft.
Als je die nuance kunt maken, is dat heel krachtig, want dat zorgt ervoor dat je mentaal kunt schakelen en dat je kijkt: oké ik kom hier binnen met mijn gedrag en overal waar ik kom, ben ik altijd dezelfde persoon maar ik kan wel schakelen in mijn gedrag wat mijn omgeving nodig heeft.
ACTIE, REACTIE
Toen ik militair was geworden, werd ik als pelotonscommandant op Curaçao geplaatst, daar was bijvoorbeeld een training in 'crowd and riot control'. Dat was het beteugelen van ‘woelingen’, zoals we dat noemen. Je moet in feite een menigte kunnen beheersen. Ergens kan een punt ontstaan waarop die menigte agressiever wordt tegen de militaire macht, waarbij jij er bent om die menigte in toom te houden.
Er is een escalatie, het dreigingsniveau neemt toe. Hoe ga jij hierop reageren? Het is de bedoeling dat je daar gelaagd doorheen kan gaan en daar gevoel bij krijgt, zodat je ziet wat er gebeurt en wat voor effect jouw gedrag heeft. Ga je gelijk die wapenstok trekken? Dat ziet er vrij agressief uit, dus de tegenstander kan denken: jullie staan met stokken, wij gaan ook stokken zoeken zodat we met gelijke wapens staan.
Misschien is er nog een rustige fase waarin je die wapenstok op de gordel houdt en alleen met een schild staat. Dan is de sfeer natuurlijk heel anders. Jouw gedrag heeft dus heel veel invloed op die menigte: men voelt wat jouw intentie is. Voor mij was het altijd heel belangrijk om daar een goed gevoel bij te hebben en overzicht te houden: wanneer moeten we opschalen?
Dat helpt om de rust te bewaren en te voorkomen dat er nog meer escalatie komt, waardoor je misschien de groep uit elkaar moet drijven. Weet hierbij ook hoe jouw buddy’s in de wedstrijd staan en waar zij sterk of zwak in zijn. Sommige jongens lieten zich bijvoorbeeld erg snel uit de tent lokken, waardoor, door hun gedrag, de situatie ineens ontvlamde. Als je daar besef en zicht op hebt, dan is dat veel waard en kun je mogelijk problemen vooraf voorkomen.
Leer dat het niet altijd draait om maximaal alles geven, maar zorg dat je jezelf onder controle hebt en weet wat je moet doen in iedere omstandigheid. Wat ik daar zelf altijd aan toevoegde, was de vraag: was dit ontspanning en inspanning? Dat moet ook hand in hand gaan.
Na de opleiding wil men meteen standje maximaal, huppakee, rammen met die kast en gaan met die banaan, alles voor de inspanning, maar er wordt in opleidingen vaak niet goed aangeleerd om na een training ook goed voor ontspanning te zorgen.
In het buitenland, zeker in Noorwegen, was ontspanning na inspanning heel belangrijk. We gingen dan ’s avonds even in de sauna uitzweten om het lichaam te ontspannen. Zorg dus dat je daar bewust mee omgaat en dat het niet alleen maar een opbouw van spanning is. Op die manier heb je een mooie tendens en een methode om dat gespannen lichaam te ontspannen.
Misschien kun je je sport zelfs ook als ontspanning gaan gebruiken, ik noem dat:
ontspanning door inspanning
Je bent bijvoorbeeld hartstikke druk met een briefing en de voorbereiding van een order uitgifte, en je gaat tussendoor even lekker een uurtje hardlopen. Je gebruikt dan die inspanning als ontspanning.
JOUW MILITAIRE LICHAAM
Hoe wil je dat jouw militaire lichaam getraind is na de opleiding? Soms kwam ik mensen tegen die na de opleiding nog steeds niet wisten hoe zij hun lichaam moeten trainen. Ik vond dat eigenlijk best wel sip: ze zitten in de opleiding en moeten voortdurend dingen doen die opgelegd worden door de instructeurs. Uiteindelijk hebben ze nooit echt goed geleerd hoe ze hun eigen lichaam moeten trainen.
Hoe die spieren, pezen, gewrichten en het zenuwstelsel werkt en hoe je optimaal kunt presteren. Iedereen moest voldoen aan dezelfde eisen en met de maximale intensiteit trainen. Je bent overgeleverd aan de training, je kunt daarbinnen geen eigen accenten aan toevoegen. Als je dan zelf tijd hebt om je eigen training in te vullen, dan kun je je eigen accenten weer eens in je training leggen en dat kan dan heel bevredigend zijn.
Op een gegeven moment startte ik aan de parachutisten opleiding binnen de Special Forces. Daarin moest je jouw lichaam hol trekken om zo min mogelijk weerstand in de lucht te creëren als je tijdens een vrije-val-sprong naar beneden valt in je 'val kolom'. Waar ik eigenlijk jarenlang met de zware rugzak naar voren gebogen stond, moest ik nu uit het vliegtuig springen en mijn lichaam helemaal hol trekken: precies de andere kant op dus, lol!
Ik stretchte na het hardlopen mijn hamstrings geregeld en deed fysio oefeningen voor mijn kniëen, om inzetbaar te blijven. Daarnaast deed ik stretchoefeningen voor mijn rug en schouders, maar ik deed ook graag heel veel push ups en pull ups. Daar maak je die voorkant van je lichaam ontzettend kort mee. Doordat ik mij heel bewust was van geworden van de werking van mijn lichaam en dat je gaandeweg kortere spieren kon krijgen, begon ik mijn korte spieren flink te stretchen zodat ik weer een goede full range of motion kreeg.
Ik kon tijdens die parachutisten opleiding daardoor uiteindelijk heel goed hol trekken, sterker nog: uiteindelijk was ik zo lenig dat ik van mijn sprong-team het hardst vanuit dat vliegtuig omlaag viel. Hoe holler je jezelf kan trekken, hoe minder weerstand je in de lucht hebt, dus ik viel als een baksteen naar beneden.
In het begin was echt hilarisch, maar ik kreeg ook feedback: je bent ontzettend lenig, wat heel goed is, maar let op dat je niet te hard valt als je met je team springt, omdat je dan een te grote onderlinge afstand creëert. Voor mij was dit een schakelpunt: wat is mijn positie ten opzichte van de rest?
Ik kan heel hard uit de lucht vallen, maar het gaat erom dat je als groep bij elkaar blijft, dus ik moet voortaan bewust minder hol trekken. Op deze manier kun je de opdracht gezamenlijk netjes uitvoeren, dus dat was een heel mooi inzicht met voor- en nadelen van trainen. Er zijn trainingen waar je goed in bent, maar kijk af en toe eens met een knipoog naar wat de eventuele tegenbewegingen zijn.
Ik zeg ook wel eens:
blijf wendbaar, blijf weerbaar.
Blijf wendbaar met je lichaam qua inzetbaarheid, zodat je alles kunt inzetten zoals het hoort en blijf weerbaar in de zin van: behoudt die incassering van de fysieke activiteiten.
Tot slot een laatste anekdote om deze aflevering mee af te sluiten. Op een gegeven moment werkte ik als tactisch docent in Breda bij de afdeling Militaire Wetenschappen. Daar gaf ik les in het trainen van het militaire planningsproces. Ik ging op een afdeling werken waar alle krijgsmachtdelen vertegenwoordigd waren: Marine, Landmacht, , Luchtmacht, Marechaussee en burgermedewerkers.
Ik gaf les, creëerde de lesstof en gaf instructies, maar daarnaast wilde ik nog steeds dat militaire lichaam blijven onderhouden. Overdag had ik in principe geen tijd voor andere dingen, dus iedere ochtend trainde ik voordat ik aan het werk ging met mijn bureauwerk. Ik dook om 6 uur de sportschool in en deed dan mijn training, en dan zat ik een uur later ruim op tijd gewassen, geknipt en geschoren achter mijn bureau. De grap was dat ze daar op die kazerne allemaal zalen hadden vernoemd naar generaals en betekeniswaardige militairen.
Er was een sportzaal midden op de kazerne in het midden van de parkeerplaats, waar ik iedere ochtend trainde. Elke dag zagen mijn collega's mij uit dat zaaltje komen, fris en fruitig, vers getraind, gewassen, geknipt en geschoren. Dat zaaltje kreeg intern bij ons de naam: 'de Djack Littel zaal'. Haha. Dat vond ik natuurlijk fantastisch en een leuke blijk van waardering.
Dus, blijf doen wat je moet doen, ga niet maximaal elke dag dom rammen, maar denk na en zorg goed voor je lichaam. Hoe wil je dat jouw lichaam jou dient en ondersteunt in je werk.
Vond je deze aflevering leuk of interessant? Vergeet dan niet te reageren in de comments onder dit blog of onder de Youtube video. Wil je meer weten over Defensiefit? Lees dan ook de andere blogs! Ik wil je bedanken voor het lezen, en alvast tot de volgende blog!
Klik hier om deze aflevering te bekijken op Youtube >>
Gr, Djack
