Wees de militair die je wilt zijn
Van harte welkom bij deze nieuwe aflevering weer van de Defensiefit Podcast! In deze aflevering gaan we het hebben over: ‘do the work’. Dit is een terugkerend thema. Ik hoor mensen vaak zeggen dat de periode tussen het halen van de opleiding en militair worden een echte transitie is. De druk is er na het slagen een beetje af. Je werkt vanaf nu van deadline naar deadline, hier moet je je eigen weg in leren vinden.
Het is interessant om daar eerst even bij stil te staan, voordat we verder gaan met de volgende onderwerpen uit deze blogreeks. In deze aflevering staan we stil bij jouw non-negotiables. Wat is voor jou iets wat je standaard doet? Hoe vraag je jouw buddy’s om hulp en hoe ga je om met onzekerheden? Daarover vertel ik je alles in deze nieuwe aflevering!
SHAME, BLAME AND GUILT
Wat is je uitstraling als militair? Welke handelingen voer jij standaard uit? Wat zijn jouw non-negotiables? Je hebt de eed afgelegd of trouw gezworen aan de vlag en vervolgens ben je militair. Je neemt als het ware een nieuwe identiteit aan.
Als je later voor een ander beroep kiest, kun je jouw identiteit ook weer aanpassen: ik was militair en nu wil ik een andere rol vervullen. Je hebt alles wat bij jouw identiteit hoort omarmd en als je later iets anders gaat doen, ben je je er bewust van dat hier een andere mindset en ander gedrag bij hoort.
Zorg dat je dit spel goed snapt, zodat je hiermee kunt spelen. Als je militair bent, hoe ziet dat er dan voor jou uit? Je hebt tijdens de opleiding van alles aangeleerd, nieuwe vrienden gemaakt, samen mooie dingen gedaan en meegemaakt. Als iemand van de norm of non-negotiable afwijkt, denk je automatisch: heb ik de lat hoger gelegd of ben ik zelf van de lat afgegleden? Ik zeg altijd: blijf jezelf spiegelen. Kun jij laten zien dat jij professioneel bent en dat je de verantwoordelijkheid kunt dragen?
Ik heb een aantal keer meegemaakt dat mensen als excuus verzonnen dat zij druk waren en daardoor een taak niet afgerond hadden. Ja, in militaire context kan dat natuurlijk niet. Als je weet dat je iets niet binnen de tijd gaat redden, zorg dan dat je hier bewust bent en licht jouw buddy’s hierover in. Je zit niet alleen in een eenheid. Er zijn altijd buddy’s die jou kunnen helpen.
Misschien lukt het jou niet om bepaalde taak te volbrengen: laat het weten aan je buddy’s, zij weten hoe belangrijk het is om deze taak op tijd af te krijgen. Vervolgens licht je het hogere dek in, die wat extra mensen stuurt om jou te ondersteunen. Dat is ook het overkomen van een stukje afscherming wat je in de opleiding hebt ontwikkeld: je wil niet dat het kader ziet dat bepaalde dingen niet kloppen, dus ga je dat op de achtergrond “stiekem” rechttrekken.
Als je de opleiding hebt afgerond moet je die schakeling maken om dingen die intern niet kloppen niet meer af te schermen.
Weet dat alle mensen in jouw eenheid het beste met jou voor hebben, dus koester geen wrok. Denk niet: hij heeft het mij moeilijk gemaakt in de opleiding. Nee, hij wilde jou gewoon heel graag iets bijleren. Als je eenmaal militair bent en samen aan een gemeenschappelijk resultaat werkt, kun je deze dingen niet afschermen. Ik zag nog wel eens gebeuren dat mensen aan het stressen waren om iets voor elkaar te krijgen, geen hulp vroegen en liepen te vloeken en tieren van frustratie. Ik dacht dan: oké, laten we gewoon even onze buddy’s om hulp vragen. Die zitten nu allemaal in de cafetaria een pakje Fristi te drinken. Zij komen ons met alle liefde even helpen en dan hebben we het gewoon gefixt. Dus, stap over dat ego heen.
In principe doe je vanaf nu alles samen. Dat is hele mooie transitie. Ik noem het ook weleens: ‘shame, blame and guilt’, waarbij je schaamte, een schuldgevoel of smoesjes voor iets hebt. Wees daar gewoon open over, achteraf kun je er altijd met elkaar om lachen.
ER IS ALTIJD TIJD
In mijn boek Aanvalsplan heb ik een verhaal geschreven over mijn tijd als pelotonscommandant in Curaçao. Ik was, naast mijn werk als pelotonscommandant, al aan het voorbereiden op de selectie voor de Mountain Leader opleiding. Naast mijn normale werkzaamheden trainde ik extra voor de onderdelen die ik in de toekomstige selectie moest beheersen. Ik zag tijd nooit als een beperking.
Tijd is je vriend, niet de vijand.
Dat is heel belangrijk om te realiseren. Ondanks dat je weinig tijd hebt, is er altijd tijd om jezelf te verbeteren. Op een gegeven moment zat ik ’s nachts de routekaarten die wij ’s avonds hadden gekregen, uit te schrijven. Ik was hier de hele nacht mee bezig geweest en had niet geslapen. Ik was tien minuten voordat mijn wekker ging, klaar met de opdracht. Ik ging nog snel mijn bed in en tien minuten later ging mijn wekker. Ik werd natuurlijk helemaal verrot wakker, maar had wel zoiets van: nieuwe dag, nieuwe kansen, Carpe Diem en let’s go!
Ondanks dat ik dus maar tien minuten had geslapen, was ik wel heel blij dat ik de opdracht volbracht had binnen de tijd, en dat ik zelfs nog 10 minuten geslapen had! Haha. Ik heb daarbij dus de maximale rust gepakt die ik kon pakken, dit had ik ook niet kunnen doen. En ondanks dat het maar 10 minuten was, heb ik die tijd toch benut. Nu start de nieuwe dag en is het weer tijd om op te starten, warm te douchen om de spieren tot rust te brengen en te ontbijten.
Dus, dat even als verhaal om aan te tonen dat geen tijd hebben, geen excuus is. Ga ervoor en benut je tijd optimaal.
Als het goed is heb je in die transitie van opleiding naar militair geleerd dat de focus op het resultaat ligt en niet op het gedrag. In een groep gaat het om wat je met elkaar neerzet, het gaat daarin nooit om de individuen in zo’n groep. Het maakt niet uit wat je overkomt, maar hoe je ermee omgaat. Ik heb hier tegenwoordig een mooi riedeltje voor: je hebt gedachtes, vervolgens heb je bepaalde gevoelens die vanuit die gedachtes ontstaan. Vanuit jouw gedachtes en gevoelens ontstaat jouw gedrag, wat leidt tot een bepaald resultaat.
Het is belangrijk om je te focussen op het resultaat. Zorg hierbij dat je gedachtes, gevoelens en gedrag op één lijn zitten en stel jezelf de vraag: wat is ervoor nodig om dit resultaat te krijgen? Als het goed is, heb je dat in die opleiding geleerd. Getting things done, maar dan op de militaire manier. Speel hier dus voor jezelf een beetje mee: hoe zit je in de wedstrijd en wat is jouw rol in dit geheel? Welk gedrag vertoon je en wat is de invloed daarvan op de groep? Misschien was jouw gedrag prima tijdens de opleiding, maar moet dit nu veranderen.
ONZEKERHEDEN
Wat ik vaak zie, is dat mensen die de opleiding hebben afgerond en militair worden vaak nog grote winsten kunnen boeken. Tijdens de opleiding is je natuurlijk geleerd dat successen gebracht worden door je op een bepaalde manier te gedragen. Veel mensen denken vaak dat het gedrag wat zij tijdens de opleiding hebben vertoond het enige en het beste gedrag is. Dit is natuurlijk niet waar: er zijn ook andere wegen die naar Rome leiden. Dat is alleen maar mooi.
Kijk als je bij een eenheid geplaatst bent naar de mensen in de groep: hoe lopen hier de hazen? Welke rol vervul ik en hoe gaan we met elkaar dat resultaat bereiken? Matcht jouw gedrag bij het resultaat wat je wil bereiken? Stem dit ook af met de groep en spreek dit met elkaar door. Daarom is het juist mooi om veel trainingen te doen en veel dingen uit te voeren met jouw team, want dan zie je pas hoe het in de praktijk te werk gaat. Vervolgens kun je dit nabespreken met elkaar en zie je dingen ineens heel anders.
De voorspelbaarheid die je tijdens de opleidingen had qua planningsproces, komt weer terug tijdens de plaatsing. Er wordt een briefing gegeven, daarna weet je dat je een bepaalde militaire fase gaat uitvoeren. Zo'n briefing heeft een vaste opbouw, zodat je altijd weet wat gaat er gebeuren en wat het doel is.
Laat je niet meteen uit het veld slaan als het een keer anders is dan je gewend bent. Zie het als een leermoment. Het verschil in de briefings zit hem vaak in dat een leidinggevende de orders van bovenaf ontvangt. De order mist vaak veel informatie, waardoor de leidinggevende beslissingen moeten maken op basis van 60% tot 80% van de beschikbare info. Het mooiste voorbeeld wat ik daarvan heb komt uit de tijd waarin ik als jonge luitenant stage mocht lopen bij de operationele eenheden. Er was nog even geen functie voor mij, dus ik werd in de ‘boven rol’ gezet. Ik was eigenlijk een extra pax. Ik kon meedraaien en was de flexibele schakel.
Op een gegeven moment liep ik mee met een eenheid, dat was het eerste mariniersbataljon. We waren in de planningsfase voor een amfibische landing aan de kust van Noorwegen. De orders waren supermooi, duidelijk, vol zelfvertrouwen met die briefing aangegeven. Op een gegeven moment mocht ik een keer meelopen in het planningsproces. Ik kwam er meteen achter dat dit heel open en transparant was: alle onzekerheden werden blootgelegd. Voor mij was dat dus heel veel onzekerheid, want ja, we hebben wat inlichtingen gekregen, maar eigenlijk weten we bijna niks. Hoe maak je daar in hemelsnaam planning op?
Ik had natuurlijk wel wat meegekregen in de opleiding, maar dat was best wel strak: dit is de vijand, daar zitten ze. Nu was er heel veel onzekerheid. Vanuit deze onzekerheid werd er door de hogere officieren een plan gemaakt: dit is hoe we de missie starten. Hier werden veel mooie vastigheden uitgefilterd over wat je moet doen als je niet weet wat de tegenstander doet en hoe ze verplaatsen.
Wat je wel weet is hoe de omgeving eruitziet, wat de routes zijn, waar de toegangswegen zijn en waar de voertuigen zich naartoe kunnen verplaatsen. Daar zit de sleutel tot succes. Zorg dat je die militaire missie gewoon kunt starten en dat daaruit dus zo’n mooie, vastberaden briefing komt: dit gaan we doen in deze situatie. Zo gaan we ons voorbereiden, dit nemen we mee. Dit verwachten we tegen te komen…
Dat vond dat echt een heel mooi inzicht, wat echt een contrast was met wat ik in de opleiding had geleerd. Filter de onzekerheid eruit. Weet wat je wel weet en weet wat je niet weet. Filter je aannames en stel open vragen.
Ik wil je in deze aflevering eigenlijk vooral laten beseffen dat je misschien denkt dat je alles weet nadat je de opleiding hebt gehaald. Dat hoeft niet altijd zo te zijn. Blijf leren. Dus: pas je aan en blijf ook aanpassen wat je in de opleiding hebt geleerd. Dat is de basis en vandaaruit vertrek je, om vervolgens gaandeweg jezelf nog verder op te bouwen en de dingen te leren die je nog mist of aanvullend nodig hebt in je werk.
Ik zou zeggen, ga aan de slag met deze tips. Laat in de reacties weten wat jij van deze blog vond. Wil jij meer weten van Defensiefit? Lees en luister dan ook de andere afleveringen van deze Defensiefit Podcast. Voor nu wil ik je heel erg bedanken voor het lezen, tot de volgende aflevering!
Klik hier om deze aflevering te bekijken op Youtube >>
Gr, Djack
