KMA Eindoefening

De eindoefening mag je bij de KMA eigenlijk geen eindoefening meer noemen. Het heet tegenwoordig Proeven van bekwaamheid (PvB). Hier worden alle Militaire basisvaardigheden (MBV) en commandovoering getoetst. De PvB duurde bij ons 11 dagen. Elke dag gingen 2 personen van je groep de commando cyclus in. Dit houdt in dat je een order van je kaptein krijgt en deze helemaal moet verwerken via een vast stappenplan volgens de NAVO commandovoering, naar een opdacht voor je groep. Zal jullie daar niet al te veel mee belasten :D.

Proeven van bekwaamheid:

Daarna moet je natuurlijk de opdracht in een bevelsuitgifte geven aan je groep en deze daarna ook uitvoeren. Je bent dus elke dag 2x op pad voor een verkenning. Fysieke misschien niet heel zwaar, maar na de zoveelste verkenning begin je je benen en rug toch wel te voelen. Maar de eerste 9 dagen waren best chill eigenlijk.

Waar de fysieke uitdaging dan wel, lag was de ‘final run’. Vooraf wisten wij hier eigenlijk niks over behalve dat het de laatste 48 uur was en de subtiele hint van de Kap ‘zorg dat je benen goed voelen’.

De commando opdrachten van de PvB verliepen allemaal via een doorlopend en aaneensluitend scenario. De final run ging hier lekker op door. Het scenario was dat de vijand verder was opgerukt en een grote aanval plande en wij dus moesten exfilteren uit het gebied.

Militaire verplaatsing

We kregen een bepaalde tijd om het hele kamp af te breken en daar weg te zijn. De eerste opdracht was om naar een locatie te verplaatsen en daar zou op een bepaald tijdstip een auto staan die we moesten overvallen en daar konden we ons 24 uurs rantsoen bemachtigen. Te laat…..betekende dat we geen eten zouden hebben. Gelukkig waren wij op tijd :D.

Vanaf dat moment kregen we elke keer locaties door, waar we binnen een bepaalde tijd naar toe moesten verplaatsen. Hier stond dan een participant klaar, die ons weer een vervolg opdacht gaf. Omdat we ons in vijandelijk gebied bevonden (alles vanaf Oirschot (bivak) tot Breda (KMA) was vijandig gebied, dan begin je al een beetje te vrezen hoever je moet lopen) konden we alleen heimelijk verplaatsen. Dat betekent bij daglicht van de paden af en s’avonds wel op de paden, maar bijvoorbeeld opletten met lantarenpalen en verharde wegen waar veel auto’s overheen gaan.

Zo mochten we o.a. geen gebruik maken van de bruggen……. Dus i.p.v. via de brug de snelweg over mochten wij lekker door de afwateringsbuis onder de snelweg door. Dit is een buis met ongeveer een doorsnede van 50 cm. Dat betekent dus, rugzak een beetje aanpassen zodat hij er doorheen past, deze voor je uitduwen en dan zelf tijgerend op ellebogen en tenen er achter aan. Want gewoon tijgeren daar heb je de ruimte niet voor. Dan is een oversteken van een 5-baans A58, inclusief vlucht strook, midden berm en zij berm……verd*md lang!!! Ohja en je bent meteen lekker nat en smerig door de modder.

Daarna een flink stuk door sloten moeten verplaatsen. Deze waren, op wat modder na, gelukkig wel droog. Stuk moeten varen op het kanaal in een rubber bootje. Een stuk moeten verplaatsen met brancard met een gewonde.  En vooral flinke stukken moeten stappen en dat allemaal met het tactische scenario in je achterhoofd.

23 uur later (06.00 – 05.00) bracht ons dit bij een boerderij in de buurt van Gilze, waar we de luxe hadden om in een koeien stal (koeien stonden gelukkig niet binnen) een aantal uur te mogen rusten. 6 uurtjes later waren we weer klaar om verder te gaan. Omdat het toen nog volle bak licht was (+/- 12.00) mochten we alleen tactisch verplaatsen naast de paden, dus dat brengt je verplaatsing snelheid flink naar beneden en ook de route mogelijkheden worden beperkt want je kan niet even een provinciale weg oversteken op klaarlichte dag. Na 17.30 kon het gas er weer wat meer op omdat het toen donker was.

Weer kregen we locatie na locatie door en moesten we ons aan de hand van kaart en luchtfoto’s verplaatsen. Het was vooral gewoon heeeeeeel veel stappen. Ohja, en als je had opgelet, weet je dat we maar 1x een 24 uurs pakket eten hadden gekregen. Die 24 uur was inmiddels om en het leek er niet op dat we er nog 1 kregen……. Dus we moesten letterlijk rantsoeneren en slim ons eten verdelen.

Na flink wat stappen kwamen bij een locatie waar we de opdracht kregen om weer door de sloot te verplaatsen. Helaas was deze alleen niet zo droog zoals de eerdere slootjes. Deze was mooi tot op heup hoogte, en als je verkeerd stapte was ‘ie net iets dieper, gevuld met lekker koud water en modder. Totaal hebben we 1,3km door de sloot gebanjerd, met alleen je regenbroek, schoenen, shirt en regenjas aan. Best frisjes dan…

Daarna nog een kleine 8km moeten verplaatsen en toen was het alweer 04.00 en mochten we een schuilbivak inrichten. Heel lang hebben we er niet in mogen liggen want een uur en kwartier later werden we er weer uitgeknald en mochten we een mooie crashmove maken: Spullen als een gek pakken en wegrennen naar een vooraf afgesproken verzamelpunt.

Gelukkig stond daar onze Kap (kapitein :)) die ons vertelde dat het tactisch scenario was afgelopen en we alleen nog de laatste 6km naar de kazerne terug hoefde te lopen. Dus met mijn 3 blaren, zere voeten, vermoeide rug en een duffe kop door te weinig slaap de laatste 5km naar een andere kazerne in Breda gelopen. Hier kregen we lekker warme choco en wat te eten, en moesten we wachten tot alle pelotons (landmacht, luchtmacht en marchaussee) daar waren aangekomen.

Eindmars naar de KMA

Vanuit hier de laatste km naar de KMA gelopen onder begeleiding van CTK (cadetten tamboerkorps, of ook wel de drummers) en de marchaussee. Dit was een mega gaaf gevoel, dit werd alleen maar mooier toen we het KMA terrein opkwamen en alle ouderejaars en medewerkers langs de weg stonden te klappen.

Even vergeet je alle blaren en pijntjes en komt er toch wel een vorm van trots naar boven. Ook wel weet je dat het totaal niet in vergelijking staat met een eindoefening van een rode baret ofzo. Maar je hebt het wel helemaal zelf gedaan. Na een woordje van de Kolonel mochten we dan eindelijk de tassen af en was het klaar!

Het was pas 07.30 en dacht maar niet dat ze je lekker op je bed lieten liggen en rusten. Nee hoor, pas na 17.00 mochten we het bed aanraken en voor die tijd was het PGU schoonmaken en de grootst hoeveelheid eten met lunch naar binnen werken wat ik ooit heb gedaan. Maar gelukkig wel zonder tas en met sportschoenen aan. Die nacht heb ik geslapen als een rots en ik heb nog 3 dagen spierpijn in mijn benen en rug gehad. Maar je weet waarvoor je het gedaan hebt en dat je uiteindelijk bevorderd wordt.

Bevordering tot cadet korporaal op de KMA

Een week later was die bevordering daar. Dit was in combinatie met een relatie dag waarbij mijn ouders eens een kijkje konden nemen op de KMA en wat ik nou precies allemaal doet daar. Onwijs leuke en gezellige dag welke afgesloten werd met de daadwerkelijk bevordering naar cadet Korporaal. Natuurlijk traditioneel met de bierdouche over je net gekregen epauletten en een onwijs gezellige stapavond waar je ook genoeg kaderleden tegen komt. Gezellig een biertje met de majoor 😀

Nu het welverdiende kerstverlof en daarna ga ik de schoolbanken in. Het groene gedeelte van de opleiding is wel voorbij. Waar we in het begin om de 2 weken zeker wel een keertje een week in het bos zaten, staat de eerst volgende keer pas eind maart op de agenda. Wordt even een hele switch, waar dat is wel een beetje het leven van een officier….. Iets minder groen en wat meer papier werk.

Dat moment van binnenklappen na de final run en het moment dat het bier over je heen wordt gegooid na de bevordering, zijn van die momenten die je nooit vergeet!

Tot de volgende keer allemaal!

Ellen