Geen opdracht? Geen actie!
Welkom bij Defensiefit Podcast aflevering 19! We zijn inmiddels aanbeland bij journey nummer vier.
Je bent nu militair.
We hebben inmiddels de hele reis van de eerste drie journey's afgelegd. Je hebt de keuring gehaald, vervolgens heb je nog wat tijd te overbruggen totdat de opleiding start. Tot slot hebben we het gehad over de start van de opleiding tot en met het halen van de opleiding. Nu zijn we beland bij journey nummer vier: je bent nu militair, je hebt de opleiding gehaald en gaat aan het werk. Vandaag gaan we het hebben over wat er gebeurt als jij de opleiding hebt afgerond en hoe je jouw tijd tussen de opdrachten en missies door het beste kunt besteden. Lees snel verder!
GEEN OPDRACHT, GEEN ACTIE?
De oneliner die ik destijds te horen kreeg was: “de opleiding is klaar, maar nu begint het pas echt.” Het is heel interessant om daarover na te denken. Als je dit al hebt meegemaakt, wil ik allereerst even weten hoe dit voor jou was? Kwamen bij jou de eerste vragen ook al snel opborrelen: ik heb de opleiding gehaald, maar waar word ik nu geplaatst? Bij welke eenheid kom ik terecht? Blijf ik bij mijn buddy’s uit de opleiding? Laat het vooral weten in de reacties onder de blog of onder de video op Youtube.
Het eerste thema waar ik op wil ingaan is: geen opdracht, geen actie. Wat betekent dat? Ik heb gezien dat als sommige mensen na hun opleiding bij een eenheid geplaatst werden en dat ze in eerste instantie eigenlijk vrij afwachtend waren. Afwachtend in de zin van: er moet een opdracht zijn, willen ze in actie komen.
Dat is een hele interessante paradox, een interessante tegenstelling.
Ik zie ook altijd twee sporen ontstaan. Enerzijds laten mensen dit gedrag zien omdat er in de opleiding altijd een opdracht of bepaalde vraag was. Zij voeren eigenlijk niets uit totdat ze hier een opdracht voor krijgen. Anderzijds kan het bij een militaire eenheid zo zijn dat het trainingsprogramma niet zo vol zit zoals in de opleiding, waardoor je wat meer vrije tijd hebt. Mensen kunnen hier onrustig van worden omdat zij eigenlijk niet kunnen wachten om aan de volgende opdracht te beginnen. Dus, dat zijn eigenlijk de twee type mensen die ik vaak na de opleiding zie.
Sommige mensen weten niet wat ze moeten doen als ze geen opdracht krijgen. Als dit voor jou ook zo is, zorg dan dat je daar een stukje bewustwording voor creëert. “Ik heb geen opdracht, dus ik ga voor mijn kast zitten”, zo noemden we dat vroeger altijd als er geen lesprogramma was. Vroeger was deze houding gebruikelijk, maar tegenwoordig is er altijd wel iets te doen. Als jij dus even geen opdracht hebt, ga dan opzoek naar tijdelijke klussen of handelingen die je kunt doen voordat de volgende opdracht begint.
In militaire dienst weet je vaak wanneer de volgende order uitgifte plaatsvindt. Er is dan vaak een datum en een tijdstip, een datum-tijd-groep, zoals dat zo mooi heet. Hierdoor weet je altijd wanneer de deadline is, dus in de periode daartussen heb je tijd om even aan iets anders te werken. Wat ik mezelf altijd voornam, was dat er altijd wel iets was om te verbeteren: lees je lesstof bijvoorbeeld nog eens door, kijk of je anderen nog kunt helpen of loop eens mee naar een gebouw waar je nog nooit bent geweest en leer nieuwe mensen kennen.
Ik had een buddy die was gespecialiseerd tot scherpschutter. Ik liep een keer met hem mee, omdat ik iets moest afgeven. Ik kwam in dat gebouw, zag de wapens, hoorde de verhalen van anderen en dacht: wow, dit is heel gaaf, daar wist ik nog niet veel van en daar leer ik nu meteen wat over. Er waren handboeken die ik even door kon bladeren. Er was op dat moment weinig tijd, maar door mijzelf te concentreren en van het moment gebruik te maken om veel te vragen en te leren, had in een uurtje tijd al een paar mooie sluipschutter principes geleerd en aandachtspunten waar je rekening moest houden met een schot op lange afstand. Heel tof! Door met deze buddy om te gaan, leerde ik heel veel in een korte tijd. Een uitspraak die wij in de opleiding altijd gebruiken, is:
haast je wanneer je tijd hebt, dan heb je tijd wanneer je haast hebt.
DE ASSERTIEVE AANVALLER WINT ALTIJD
Het tweede thema waar ik het over wil hebben, gaat over iets wat ik vaak heb zien gebeuren. Je bent militair, maar hebt eigenlijk geen doel. In de opleiding was er altijd wel een doel om na te streven en één van die doelen was bijvoorbeeld een fysieke eis halen. Als je eenmaal uit de opleiding bent en de gemakzucht er misschien een beetje insluipt, komt die norm te vervallen, terwijl dit eigenlijk het ingangsniveau is.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het is iets wat je altijd moet kunnen, dus dat moet je onderhouden zodat je inzetbaar blijft. Als je eenmaal als marinier wordt geplaatst begint het spel eigenlijk opnieuw, omdat je ziet dat niet alleen jij, maar ook je mede kameraden misschien niet meer hetzelfde fysieke niveau hebben. Het is super interessant om daar vooraf bij stil te staan.
Misschien was jij in jouw opleiding de zwaarst getrainde, kom je bij die eenheid met alleen maar van die mega fitte vakidioten en ben jij ineens de zwakste schakel. Dat kan natuurlijk ook. Dan moet je mentaal even schakelen: hoe trainen zij, wat doen zij en hoe is het voor mij om in dit veelvoud te gaan trainen?
Een ander belangrijk punt is: blijf je skills onderhouden. Tijdens de opleiding ben je getraind in die drills, die moet je ook na de opleiding onderhouden. Het is een beetje vergelijkbaar met fietsen: je verleert het nooit. Hetzelfde geldt voor drills. Als je die specifieke gevecht drills bijvoorbeeld niet blijft herhalen kan dat een beetje roestig worden. Let hier dus op.
Ik weet nog goed dat ik een training had aan boord van zo'n landing platform dock, een groot schip gemaakt voor amfibische landingen, genaamd de 'Zijne Majesteit Rotterdam'. In de smalle scheepsgangen van dat schip waren wij MAG-drills aan het doen met automatische machine geweren, dus wij sprongen tactisch door die smalle scheepsgangen, met grote zware wapens in onze handen.
Wij waren voor onszelf die routines aan het herhalen om deze drill te blijven beoefenen. Dan kun je denken: dat is toch niet nodig? Ja, je kan er inderdaad ook voor kiezen om alleen maar op de bank te gaan zitten in de kantine en af te wachten, maar goed, je kunt ook denken: hoe kan ik in beweging blijven en mijn vaardigheden op peil houden? Dat was voor mij dus heel prettig om mijn tijd mee op te vullen.
Ik gebruik altijd een mooi gezegde: de assertieve aanvaller wint het altijd van de passieve verdediger. Dat was voor mij altijd kenmerkend en ik koppel dat een beetje aan zo'n mooie uitspraak die ik ooit in een boekje van Sun Tsu had gelezen:
“you must be like water, and flow around the rock.”
Die rots is er, die houdt misschien dat water tegen maar dat water zal altijd een manier vinden om daaromheen te gaan. Misschien niet in het begin, maar als er voldoende water blijft stromen komt er echt wel een ingang.
Kortom: blijf doorgaan en laat je niet tegenhouden door de trage passieve obstakels. En als je in beweging blijft, blijft aanpassen en blijft doorgaan zul je op een gegeven moment dat obstakel overwinnen. Soms is het nuttig om te verdedigen in, ik noemde dat zelf altijd de terugtrekkende aanval, om vervolgens weer aan te vallen en in gang te komen. Dat is dus een interessant principe om eens over na te denken.
DIE MISSIE KOMT VANZELF
Tot slot wil ik je vragen om na te denken over wat je gaat doen als er geen missie is. Soms hebben mensen een bepaalde betekenis in hun leven nodig: als er een missie is, dan zet ik me daarvoor in. Dus, tijdens de opleiding zet ik me ervoor in om de opleiding te halen. Dat is een doel op zich, maar uiteindelijk is dat niet het hoofddoel. Het is meer een tussentijdse bestemming.
Na de opleiding word je militair en dan ga je pas aan de slag. Ik merkte dat er voor sommigen, zodra er geen vooruitzicht was op een missie, het meteen allemaal geen zin meer had. Het was best interessant en tegelijk triest om te zien dat mensen zichzelf daar mentaal door lieten beïnvloeden: er is geen missie, dus het heeft geen zin om deze training te doen.
Zelf vind ik dit niet per se een reden om niet te trainen. Die missie komt vanzelf wel. De eerste stap is om te zorgen dat de eenheid getraind is en op elkaar is ingespeeld. Dus ja, ook al is die missie nog niet in zicht... zorg ervoor dat je zin hebt in die training en maak er het beste van. Leer van elkaar, doorloop samen de gebeurtenissen en weet hoe anderen reageren, zodat je elkaar leert kennen.
Op een gegeven moment had ik tijdens mijn opleiding wat parachutist trainingen doorlopen. Dat zorgde ervoor dat ik in dienst, als er een klein beetje tijd over was, soms kon aanhaken bij para trainingen van andere eenheden, waardoor ik op een later moment voldoende sprongen bij elkaar had gespaard om de gevorderden parachutisten opleiding te volgen. Dat is voor mij een mooi voorbeeld van dat het loont om die tussentijd te benutten. Houdt die norm vast en leer je eenheid kennen zodat je klaar bent om die missie uit te voeren.
Dit was alweer de 19e aflevering van de Defensiefit Podcast! Vond je dit weer een leuke interessante aflevering? Laat het dan zeker even weten in de reacties. Hopelijk zie ik je weer bij de volgende aflevering, tot snel!
Klik hier om deze aflevering te bekijken op Youtube >>
Gr, Djack
