In dit blog ga ik wat meer vertellen over mijn keuringen bij defensie die ik in juni en juli gehad heb.

In juni heb ik een voorlichting van de marechaussee gehad, voor het onderdeel beveiliger. En vanaf dat moment is het allemaal heel snel gegaan. Nadat ik de voorlichting gevolgd had, kon ik diezelfde avond thuis gelijk solliciteren, door middel van de link die ik opgestuurd gekregen had. Een dag nadat ik mijn sollicitatie opgestuurd had, kreeg ik al de vragenlijst thuis die ik in moest vullen. Dit waren rond de 300 vragen die ik moest beantwoorden voor de psychologische test.

Capaciteiten test voor het psychologisch onderzoek

Nadat ik alle vragen beantwoord had, kreeg ik een nieuwe uitnodiging voor de capaciteiten test en de Nederlandse taal test die ik moest maken. Hiervoor moest ik naar de Kazerne in Amsterdam. Dit was de eerste keer dat ik op de kazerne in Amsterdam kwam. Je moest je melden bij de ingang, daar wachten tot je opgehaald werd en dan werd je naar de kandidaten kantine gebracht. En vanaf hier begon het. Wachten, tests maken, wachten, nog een test maken, wachten, en nog een gesprek. Van beide testen kreeg je meteen een uitslag en bij beiden had ik goed gescoord, dus ik was door naar de volgende ronde!

Nu werd ik uitgenodigd voor de psychologische keuring, deze was al een week later. Hup! Daar gingen we weer op naar de kazerne in Amsterdam. Weer aanmelden, naar de kandidaten kantine, wachten op het gesprek. Het gesprek duurde ongeveer 2 uur. Samen met een psycholoog, die allemaal vragen stelt naar aanleiding van je ingevulde vragenlijst (die je thuis online invult). Na het gesprek mag je even pauze houden, weer naar de kandidaten kantine, wachten tot je weer opgeroepen wordt voor de uitslag. Na de pauze werd ik opgeroepen en kreeg ik de uitslag, maar eerst nog even een paar vragen die ze hadden. En toen kreeg ik goed nieuws! Ik was goedgekeurd op de psychologische test. Ik had boven gemiddeld gescoord en dat ook bij de vorige twee testen! Weer een stapje dichterbij!.

Na de psychologische test kreeg ik nog een gesprek met iemand van de Marechaussee over het Korps gesprek (de volgende keuring die je krijgt), hierin werd verteld wat je allemaal moest weten, en wat je kon voorbereiden. Het Korps gesprek was ook een week later.

Een week later, gingen we weer naar de kazerne in Amsterdam, het werd ondertussen al een wekelijks bezoek wat ik daar bracht ;). In de afgelopen week had ik ook al een mail gekregen voor de laatste keuring. Mijn medische en fysieke keuring stonden al ingepland op 19 juli (de dag na mijn verjaardag, kon ik mezelf een mooi cadeau geven?), maar eerst moest ik het Korps gesprek overleven.

Het gesprek duurde ongeveer 20 minuten, waar je een aantal vragen in kreeg. Waarom wilde je het doen? Wat wilde je doen? Wat is je motivatie etc. Het gesprek liep niet verkeerd, maar soms vond ik het nog best wel lastig. Toen het gesprek afgelopen was, moest ik even op de gang wachten, zodat zij (2 mensen waarmee ik het gesprek had) konden beslissen of je een positief of negatief advies zou krijgen. Ik werd weer geroepen, en ik had het al door, het was niet heel positief. En inderdaad ik kreeg een negatief advies om door te gaan.

Dit viel even rauw op mijn dak, zeker aangezien ik op alle testen hiervoor zo goed gescoord had. Maar dat was dan ook de hoofdreden: ik solliciteerde op een MBO 2 vacature en ben MBO 4 geschoold. Ze kijken ernaar of de functie bij jou past in dit gesprek. En hierin kwam naar voren dat dit niet de juiste functie voor mij is, maar een functie hoger: wachtmeester. Erg balen en ik kon mezelf die dag geen leuk verjaardagscadeau geven, maar ondanks dat het negatief was, werd ik wel met een positief iets naar huis gestuurd. Het vertrouwen dat ik een functie hoger makkelijk aan kan, en het geloof hierin. Een negatief advies met een positief randje. Volgend jaar een functie hoger solliciteren!! “Dan zit je op je plek”, zeiden ze.

Het haalt natuurlijk niet weg dat ik onwijs aan het balen was, want als ik het wel had gehaald, mocht ik dit jaar in augustus de opleiding in, maar helaas. Al snel kon ik het omzetten naar het positieve, ik ga een jaar heel hard werken, om zo fit mogelijk te worden, om meer vertrouwen in mezelf te krijgen, en om volgend jaar dan inderdaad te laten zien, het geloof wat zij al in mij hebben, dat ik het dan ook echt kan! Ik ga ze een poepie laten ruiken dan!

Mijn leer van deze ervaring is, dat je geloof moet hebben in jezelf, dat het bestaat uit veel wachten, maar dat je wel naar je droom toe kan leven! Elke keer als ik op de kazerne kwam, dan voelde ik me thuis komen! Een onbeschrijfelijk gevoel, JAA hier wil ik werken, dit is mijn droom. En deze droom ga ik waar maken!!

Geef nooit op, soms gebeurt iets met een reden, haal hier het positieve uit om weer verder te gaan, om je droom alsnog in vervulling te laten gaan!!!

IT’S HARD TO BEAT A PERSON THAT NEVER GIVES UP!

Liefs,
Danielle